Albert Hofmann

Ο εφευρέτης του LSD πεθαίνει στα 102 του χρόνια..

Από το BBC
Βιογραφία - wiki
To "προβληματικό" παιδί
Alex Grey on Albert Hofmann
Η ταινία

child

there are times that one feels lost

feels like he knows really nothing
small child naked in the frost
for some warmth desperately lusting

love and hate do blend, these times
the red line becomes so pale
and when looking at the sky
one sees nothing but black paint

but it's nothing but a tear
that is waiting to be shed
and within it as it flows
drowns the hatred in despair

it has always helped me so
staring at a moving cloud
it reminds me of how time
washes clean all that is foul

seems my poetry is weak
for it is nothing but words
reminiscence of that child
thankfully well trapped inside

let me tell you one last thing
when to ungratefulness you succumb
kill the fear and seek that child
long ago you alone have trapped

να μια καλή ερώτηση

Σκέψη

Θέλω να σβήσω το κεφάλι μου για λίγο. Να σταματήσει μια στιγμή η Σκέψη να κυλάει. Εκείνη που δεν κοιμάται ποτέ. Εκείνη που με ξυπνάει, με χαϊδεύει, με βαραίνει, με μαθαίνει και με ταξιδεύει. Ακούει τα νέα, σαν τα φωνάζει ένα χαρτί που διπλώνω στα χέρια μου. Αναπνέει τον αέρα που δροσίζει το μέτωπό μου. Παλεύει διαρκώς ένα αέναο ερέθισμα. Συνδέει τα ασύνδετα κομματάκια του κόσμου που χοροπηδάνε τυχαία γύρω μου, με αυτόν τον τρελλό, μαγικό τρόπο που μονο αυτή γνωρίζει. Δεν την ελέγχει κανείς. Δεν κοιμάται ποτέ.

Σαν θα μυρίσει την ανάσα σου, είναι αυτή που σκουντάει το στόμα μου, για να ξυπνήσει χαμογελώντας. Σαν σε νιώθει να κλαις, άθελά της κλαίει μαζί σου, σφίγγοντας τον κόμπο στο λαιμό και το στομάχι μου. Αυτή σου φιλάει τον λαιμό, σου κάνει έρωτα και σε βάζει για ύπνο. Σου ψιθυρίζει στο αυτί όλα όσα ντρέπομαι να πω. Αυτή με γερνάει, ή με μεταμορφώνει σε δεκάχρονο παιδί. Είναι η σκέψη σαν μουγγός αγγελιοφόρος που πανικόβλητος κουνάει σπασμωδικά τα χέρια, προσπαθώντας κάτι να μου πει. Και μέσα σε αυτό το απέραντο το πέπλο της σιωπής της, κρύβονται τα μυστικά όλου του κόσμου. Μα εγώ ακούω σιωπή. Ή μήπως ακούω τόσες πολλές φωνές μαζί που δεν καταλαβαίνω;

Αυτή η τρομαχτική φιγούρα με στοιχειώνει. Όλη μέρα κυλιέται και λερώνεται μες στα χρώματα των αισθήσεων. Και σαν κοιμάται ο Ήλιος, εκείνη ξαγρυπνά. Γυμνή κολυμπάει κάτω από το φεγγάρι, στην μαύρη εκείνη μέσα θάλασσα που κάποιοι τη λένε υποσυνείδητο, και μέσα της ξεπλένεται. Ας έβλεπα για μια φορά αυτά που βλέπει εκεί στα σκοτεινά νερά του. Θα το άντεχα; Γιατί εκεί είναι κρυμμένο ό,τι φοβάμαι κι ό,τι αγαπώ. Θα το άντεχε κανείς; Μα εκείνη βγαίνει καθαρή απ'το νερό κάθε πρωί, σκουπίζεται και με ξυπνάει. Μονάχα μένουν δυο σταγόνες, ξεγλιστράνε απ'τα μαύρα της μαλλιά και κάτι ψιθυρίζουν. Αυτές μου λένε όλα όσα η σιωπή της, ευτυχώς, μου κρύβει. Είναι η καλύτερή μου φίλη και ο χειρότερός μου εφιάλτης.

μικρέ μου Τόσκα

αέναη ρόδα ποντικάκι

τρέχεις ως το πουθενά
γελαστό κι ευτυχισμένο
δίνει η άγνοια φτερά

κει μακάριο στο κλουβί σου
φτιάχνεις πλούσιο σπιτικό
κρέμει από άχυρα χτισμένο
σαν μεταίωρο στο κενό

τρέχεις και στριφογυρίζεις
έγνοιες, θέματα πολλά
πού να κρύψεις τα φουντούκια,
αν θα ξύσεις την ουρά

δυο παλάμες δρόμο βλέπεις
θαρρείς πως μακριά κοιτάς
βαθιά μέσα σου το ξέρεις
τον εαυτό σου ξεγελάς

πέντε κάγκελα στην πόρτα
σου 'χουν κλέψει τη ζωή
μα πιο ειλικρινά ας πούμε
εκεί τα έχτισες εσύ

για αυτό τρέχα ποντικάκι
χαμογέλα σκυθρωπό
κάνε κύκλους ποντικάκι
χωρίς φρένα στον γκρεμό

κι αν θα τύχει και ξυπνήσεις
ένα ωραίο πρωινό
μες στον πανικό θα τρέξεις
να γεμίσεις το κενό

για βγες λίγο απ'το κλουβί σου
δες τον ήλιο καθαρά
στο γαλάζιο του μανδύα
ξέγνοιαστη η ζωή πετά

σαν την δεις να σου γελάει
κάγκελα, κλουβιά πετάς
σαν και πρώτα βαθειά νιώθεις
προς τα εκεί πρέπει να πας

Αφιερωμένο σε όλους, γιατί είμαστε όλοι σαν ποντικάκια, σαν ψάρια. Γεννηθήκαμε μέσα σε ένα κλουβί, σε μία γυάλα και είμαστε σίγουροι ότι αυτός είναι όλος ο κόσμος και ότι είμαστε ελεύθεροι. Σκέψου πόσο γελοίο και χαζό θα μας φαίνεται αυτό αν και όταν, κολυμπώντας στην ανοιχτή θάλασσα, θα κοιτάζουμε απο μακριά αυτήν τη μικροσκοπική παλιά μας φυλακή, ολόκληρο τον παλιό μας κόσμο.
Θα καταφέρουμε άραγε ποτέ να αποδράσουμε εντελώς;

τάξη και ασφάλεια επιτέλους!

Επιτέλους θα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος, ξέροντας ότι πλέον δεν κινδυνεύω από αυτά τα δολοφονικά εξάχρονα παιδάκια τα οποία πάντα έτρεμα. Εξάλλου ποιος μπορεί να φανταστεί το τι είναι ικανό να κάνει ένα εξάχρονο; Ευτυχώς λοιπόν, από εδώ και στο εξής τα εξάχρονα στην Ελλάδα θα φακελώνονται επίσημα, το καλό κράτος πρόνοιας θα τους παίρνει τα δαχτυλικά αποτυπώματα έτσι ώστε την επόμενη φορά που θα σκεφτούν να κλέψουν ένα γλυφιτζούρι να έρθουν τα ΜΑΤ και τους πνίξουν στα δακρυγόνα.

Έλα χαμογέλα, ένα αστείο έκανα.. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι πρέπει να βεβαιωθούμε ότι, όταν φτάσουν στην συντάξιμη ηλικία των 97, δεν θα αδικηθούν γιατί κάποιος αχρείος γραφειοκράτης δεν θα τους μετρήσει τα ένσημα του προνηπίου! Εισάγονται έτσι και τα νέα ένσημα "κούνια-μπέλα" (ανθυγιεινά παρακαλώ). Άσε που με αυτό τον τρόπο μπορούν να ενισχυθούν και τα κριτήρια επιλογής για την εισαγωγή των 3.000.000 υπερτυχερών που θα κερδίσουν το τζακ-ποτ και θα μπουν στο δημόσιο τα επόμενα δώδεκα χρόνια.

Μιλώντας σοβαρά, ομολογώ ότι ανέκαθεν υπήρξα υπέρμαχος της διατήρησης των εθίμων και των παραδόσεων μας. Δεν μπορώ λοιπόν παρά να νιώθω υπερήφανος που η χώρα μου φροντίζει να μην σπάει καμία παράδοση, συνεχίζοντας να φιλάει με πάθος και αφοσίωση τα παχουλά άσπρα κωλαράκια των "μεγάλων δυνάμεων" της εποχής, χωρίς να χάνει καμία ευκαιρία. Τελευταία μάλιστα δεν μας το ζητάνε καν, έχουμε αναπτύξη την ικανότητα να το αντιλαμβανόμαστε αυτόματα οι πονηροί ότι θέλουν φιλάκι και τρέχουμε να πλύνουμε τα δόντια μας.. Είδες τι σου κάνουν τόσα χρόνια εμπειρίας;
Αλλά θα μου πεις αυτά θα κοιτάνε οι "μεγάλοι"; Εδώ τρέχουν να ξεχρεώσουν το ακίνητο, το αυτοκίνητο, την τοστιέρα και τον ασταθή πολυδονητή τριων ταχυτήτων που δώρισαν στην καλή τους για να σώσουν τον γάμο τους καθώς δεν τους σηκωνόταν από τα άγχη και τα χρέη της καθημερινότητας που αυτοί δημιούργησαν με τις αγορές τους, με την ψήφο τους, με την απληστία τους και με τη βλακεία τους. Όλα βαίνουν καλώς λοιπόν, συνεχίζουμε να ξεπουλιόμαστε στο γιουσουρούμ, να φακελωνόμαστε οικιοθελώς και να φιλάμε τρυφερά κωλαράκια. Για ένα κουστούμ! Υγείες!

awareness test