Monday, December 17

RFID

Vamos!
Εν αρχή υπήρξε το barcode, προϊόν της ύφεσης του 1932, εφεύρεση του 1948 που διαδώθηκε εμπορικά την δεκαετία του '80. Ο ένας από τους δύο εφευρέτες του, Norman Joseph Woodland βραβεύτηκε από τον George H. W. Bush (! #1) το 1992 (! #2) με το εθνικό μετάλλιο τεχνολογίας για την συμβολή του. To barcode δεν ήταν καθόλου επιτυχημένο στην αρχή και αριθμούσε ελάχιστες επιχειρήσεις που το χρησιμοποιούσαν. Όλα αυτά άλλαξαν όταν η Wal-Mart αποφάσισε να το υιοθετήσει, τη δεκαετία του '80. Εν συνεχεία ήρθε το RFID (Radio Frequency Identification), ο μοντέρνος αντικαταστάτης τoυ barcode. Πρόκειται για το τετράγωνο αυτοκόλλητο που χρησιμοποιείται ως αντικλεπτικό σε σούπερ μάρκετ, βιβλιοπωλεία κλπ. Όλοι το έχουμε δει, αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι αγνοούμε πώς και τι είναι ακριβώς, πώς λειτουργεί και γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει. Ένα RFID chip λοιπόν, μεγάλου μεγέθους είναι έτσι:

Ένα RFID είναι κατά βάση ένας ασύρματος τηλεπικοινωνιακός μηχανισμός που αποτελείται από δύο κομμάτια. Το πρώτο είναι ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα στο οποίο πραγματοποιείται η επεξεργασία της πληροφορίας και η διαμόρφωση (modulation/demodulation) του σήματος. Το δεύτερο είναι μία κεραία, περίπου σαν αυτή που υπάρχει στα κινητά, η οποία λειτουργεί στα 800MHz-1Ghz ανάλογα τη χώρα, συχνότητα δηλαδή κινητών, και ως εκ τούτου το μέγεθός της μπορεί να είναι τόσο μικρό. Η εμβέλεια είναι της τάξης των 5 μέτρων, αναλόγα με τις συνθήκες. Ένα πολύ σημαντικό σημείο που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι τα μοντέρνα RFID είναι παθητικά στοιχεία, σε αντίθεση με τα πρώτα που ήταν πιο μεγάλα σε όγκο και απαιτούσαν μπαταρία. Αυτό πιο απλά σημαίνει ότι πλέον δεν περιέχουν μπαταρία, καθώς δεν την χρειάζονται. Η απαιτούμενη ενέργεια λειτουργίας αντλείται από την ακτινοβολία του πομπού (π.χ. των δύο μεγάλων μπαρών στην έξοδο ενός καταστήματος), καθώς η κεραία κατά βάση είναι ένας ανακλαστήρας/συσσωρευτής ενέργειας. Αυτό επίσης σημαίνει ότι δεν έχουν όριο χρόνου ζωής, καθώς δεν έχουν αναλώσιμα μέρη.

(RFID: Κακή φάση)
Σε παρένθεση γιατί θα έπρεπε να είναι μάλλον προφανές, αλλά σε περίπτωση που δεν είναι, εδώ είναι κάποιοι λόγοι για τους οποίου το RFID δεν είναι το καλύτερο πράγμα για την πλειοψηφία του κόσμου. Καταρχήν μιλάμε για στιγμιαία αναγνώριση ατόμων, κατάργηση προσωπικών στοιχείων από οποιονδήποτε κατέχει μηχάνημα που διαβάζει RFID. Εννοείται ότι υπάρχει "βαριά κωδικοποίηση" η οποία είναι πολύ "ασφαλής" που θα μπορεί να την διαβάζει μόνο το καλό μας κράτος.. Επίσης είναι ΤΟΣΟ ασφαλές που ο Steve Boggan και ένας χάκερ φίλος του το έσπασαν σε κάποιες ώρες. Οι κάτοχοι λοιπόν θα περπατάνε στο δρόμο εκπέμποντας σε όποιον ενδιαφερόμενο τα προσωπικά τους στοιχεία.

Μέχρι τώρα το RFID χρησιμοποιείται ως αντικλεπτικό σύστημα. Από το 2008 θα υπάρχει ένα σε όλα τα Αμερικάνικα διαβατήρια. Ήδη από το Νοέμβρη του 2007 έχει αρχίσει η εφαρμογή του νόμου που υποχρεώνει όλους τους κάτοικους της Αγγλίας (βασισμένο στην ίδια παγκόσμια συνθήκη) να αντικαταστήσουν τα διαβατήριά τους με τα καινούργια που περιέχουν το τσιπ (περίπου 4 εκατομύρια ήδη έσπευσαν να το κάνουν για την προσωπική τους ασφάλεια). Αυτό συνοδεύεται με τον νόμο που υποχρεώνει τους Άγγλους πολίτες να παραδώσουν τα ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ τους στοιχεία ως το τέλος του 2007 σε ειδική υπηρεσία του κράτους. Όποιος δεν το κάνει πολύ απλά δεν μπορεί να βγάλει Αγγλικό διαβατήριο και κατά συνέπεια είναι φυλακισμένος στην Αγγλία μέχρι να τα παραδώσει. Επιτέλους δημοκρατία. Αυτό δεν είναι παρά το πρώτο βήμα για τις Αγγλικές ταυτότητες που θα αντικαταστήσουν τα παραπάνω και φυσικά θα φέρουν RFID.

Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι νόμοι περνάνε στα πλαίσια της εθνικής ασφαλείας και του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Επίσης αυτό είναι το πρώτο βήμα καθώς σε κάποια φάση τα ID θα αντικατασταθούν από εμφυτεύματα με το τσιπ, τα οποία γίνονται ΗΔΗ, σε περίπτωση που όλα αυτά σας φαίνονται πολύ μακρινά και τραβηγμένα. Απλά δεν υπάρχει δεσμευτικός νόμος, όπως δεν υπήρχε πριν 5 χρόνια με τα διαβατήρια. Σε 5 χρόνια θα σκηνοθετήσουν μερικές επιθέσεις ακόμα για να πιστούν και οι πιο σκεπτικοί ότι τελικά χρειάζεται να γίνει. Στα ίδια πλαίσια κινείται και η φοβερά επιτυχημένη συνθήκη της Λισαβόνας που έγινε κεκλεισμένων των θυρών, με αποφάσεις και περιεχόμενο που δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ. Τη συνθήκη αυτή θα πρέπει να εφαρμόσουν όλα τα κράτη-μέλη εκτός από την Ιρλανδία η οποία θα κάνει δημοψήφισμα. Τι ρυθμίσεις έχει η συνθήκη όσον αφορά στην τρομοκρατία, την δημόσια ασφάλεια και των περιορισμό των προσωπικών ελευθεριών; Ποιος την άκουσε και ποιος ξέρει τι περιέχει; Νομίζω πολλοί λίγοι, και είναι εντυπωσιακό αν σκεφτείς ότι περιέχει τροπολογίες που επηρρεάζουν την καθημερινότητα κάθε ανθρώπου που ζει στην Ευρώπη.


Αμερικανικά διαβατήρια

Μετά την 1η Γενάρη 2008 όλα τα Αμερικανικά διαβατήρια υποχρεωτικά θα φέρουν RFID, το οποίο θα περιέχει τα στοιχεία του επιβάτη, βιομετρικές λεπτομέρειες και διάφορες άλλες πληροφορίες που το Κονγκρέσο έκρινε χρήσιμες ότι πρέπει να μπορούν να είναι διαθέσιμες για κάποιον σε 1 δευτερόλεπτο. Οι λόγοι εισαγωγής είναι φυσικά αντιτρομοκρατικοί και κατά τις πλαστογραφίας. Ο τρόπος να απαλαγεί κάποιος από αυτό δεν είναι να αφήσει το διαβατήριο στο πλυντήριο με τα ρούχα ή στο φούρνο μικροκυμάτων, αλλά απλά να κοπανήσει το RFID με ένα σφυρί, προτείνει το Wired. Εννοείται πως η εισαγωγή στα Αμερικάνικα διαβατήρια είναι η μία πλευρά και υποδηλώνει την αντίστοιχη εισαγωγή σε χώρες του υπόλοιπου κόσμου. Γιατί προφανώς η Αμερικάνικη κυβέρνηση δεν έχει λόγους να υποχρεώνει τους πολίτες της να της αποκαλύπτουν δεδομένα που ήδη γνωρίζει.


Σύνδεσμοι-Πηγές
http://www.schneier.com/blog/archives/2004/10/rfid_passports.html
http://www.securityfocus.com/columnists/169
http://en.wikipedia.org/wiki/RFID
http://www.webopedia.com/DidYouKnow/Computer_Science/2005/rfid.asp
http://globalguerrillas.typepad.com/globalguerrillas/2006/01/weapons_the_rfi.html
http://www.invokemedia.com/how-to-disable-an-rfid-tag-with-your-cellphone-2.html
http://www.guardian.co.uk/idcards/story/0,,1950226,00.html