Ωραία και μοιραία

είναι η Αθήνα μια φαντασμαγορία!
σαν περπατάει εκεί βλέπει κανείς
τέτοια θεάματα που δεν μπορείς να φανταστείς...

βλέπει κορίτσια λυγερά
πάνω σε ξυλοπόδαρα λεπτά
να γέρνουν μπρος στο βάρος
μιας τεράστιας σακούλας, Ζάρας Μάρας
κάτω απ'το κανονικοποιημένο καλλιτέχνημα
μίας Ερμιανής ινδιάνικης κιθάρας

βλέπει αγόρια αφ'υψηλά, σαν παγωμένα άσπρα νερά
όλο μαγκιά, εχμ, παλικαριά, χρυσό σταυρό στο στέρνο
κλανιά, ως λέγεται η ευφράδεια στο μοντέρνο
κι εξάτμιση, χίλια ευρώ και έξι τετράγωνα στο πόδι
με τα γραμμάτια στη σειρά, χαμόγελα αληθινά
μισή ντουζίνα δάνεια κι ελευθερία γεμάτοι
φουλ του χρέους με παπάδες που βλογάνε κοτσωνάτοι

βλέπει νεολαία ζωντανή
γελάει πολύ, γεμάτη νάζι και σπιρτάδα
μήπως γελάει πάρα πολύ;
μα τι είναι αυτά, λίγο ντροπή! -συγγνώμη
αφού μασάει λα βας κι ρι, βάζει σακάκι αρμανί
και φέρνει τσάρκα στη βουλή πριν βγει στην παραλία
μία το μήνα όχι πολύ, δεν είναι η ουσία στο πολύ
μα να 'ναι μία και γερή, το κάψανε το μαγαζί
περάσανε ωραία...
είναι το φλερτ αθώο και πρακτικό
ταιριάζουνε τα ρούχα τους;
τα αυτοκίνητά τους;
καλό παιδί; είναι γιατρός!
άντε και στα δικά μας...

βλέπει στην τηλεόραση ειδήσεις με ουσία
έχουμε Ιράκ, Αφγανιστάν, η Βίσση συχνουρία!
και όλη μέρα νόημα ξερνάει το τζαμάκι
τόσο που μαστουρώνουνε και είναι όλοι φευγάτοι
και στάζει το σαλάκι τους, λερώνει τη φλοκάτη
και όσο αυτοί κι ίσως και μεις στην ίδια στάση
στους ηλίθιους, σαν ηλίθιοι, βαράνε προσοχή
αυτοί οι ηλίθιοι όλοι μαζί, τα κάνουνε Βαγδάτη

βλέπει ένα λαβύρινθο σε γκρι
μα τόσο γκρι που έρχονται από μακριά για να τον δούνε
με ένα πινέλο όλοι, χέρι χέρι, αγαπημένοι
στο άλλο χέρι έναν κουβά, με χρώμα γκρι, μα φυσικά
γούστο βαθύ, σουρεαλιστή, και εμπειρία μπετατζή
τα άλλα χρώματα γρήγορα να χαθούνε

είναι οι άνθρωποι των Αθηνών ρομαντικοί
χμ, ίσως υπερρομαντικοί, στη σφαίρα του μοιραίου
την πόλη τους σαν βάψανε στο χρώμα του ουρανού της
αλλά, κατηγορεί κανείς ποτέ τον εραστή του ωραίου;