σκιά

μικρή σκιά με τριγυρνά, με γυροφέρνει

πετάει ο χρόνος, σαν παιδάκι της γελά
σαν βγαίνει ο ήλιος, κρύβεται και περιμένει
μα πριν να δύσει πάλι ξεπηδάει μπροστά

ύπνου μυστήριο ξαφνικό, ποιος το πιστεύει;
βουβή ταινία ξετυλίγεται γοργά
μια γεύση επίμονη, με τίποτα δεν φεύγει
πικρία κρύβουνε τα φρούτα τα γλυκά

μία σκιά ίσως να παραμείνει πάντα
αίνιγμα απλό, μα που δεν το 'λυσε κανείς
μια αχνή ιδέα, πώς μπορούσες να διαλέγεις;
αντί δυο δάκρυα, μια φωνή, ένα φιλί;

της Λισαβόνας ένα σκοτεινό σοκάκι
με ένα φάντο μια τσιγγάνα αργά κεντά
σαν τον καπνό από τσιγάρο που πετάει
μορφή να έπαιρνε η σκιά για μια φορά