Sunday, September 20

γάμος

όχι άλλοι χαμελεοντικοί παλιάτσοι
όχι άλλα δίποδα κοράκια πλαστικά
δεν θέλω άλλους γελαστούς χαφιέδες
ούτε αέναες συλλογές από μαυρόσκαφτους λεκέδες

δεν θέλω δόντια που να βιάζονται να αστράψουν
πόθους τσαλακωμένους, χιλιοδιπλωμένους που τρομάζουν
απωθημένα και ανάσες μισακές και φοβισμένες
να μην μυρίζω πια, δάκρυα ζυμωμένα με κρασί και αμανέδες

απομιμήσεις και ημίμετρα παντού
απέραντη του ανθρώπου παρωδία
δυο χέρια δίπλα δίπλα στο χορό
μα το κενό ανάμεσά τους μια απάνθρωπη ιστορία

πόσο όμως θέλω μουσικές αληθινές
ένα κουβάρι βρώμικα σεντόνια
μια ματιά που ξέρει την σιωπή να αγαπά
που ξέρει ότι η φωτιά της είναι αιώνια

βλέμμα που δεν φοβάται την βρωμιά
την αγκαλιάζει σαν δικό του ταίρι
την μαύρη ασχήμα και την λαμπερή ομορφιά
παντρεύεται και μου κρατάει το χέρι