Monday, June 4

Στην πλώρη

Υπνωτισμένοι από της θάλασσας το ασημί, καθρέφτης στο φεγγάρι
ένα βοτάνι μας στοιχειώνει το μυαλό, σκέψεις και αισθήματα ξεθάβει απ'το αμπάρι
να 'ρθει η παλίρροια λησμονούμε, στον αφρό της να τα πάρει

μεις πιότερο ψηλώσαμε απ'όσο η μέση μας αντέχει να κρατήσει Καπετάνιο
κρεμάσαμε πολλά χρυσάφια και ρουμπίνια, βαραίνουν στον λαιμό απάνω
ξυλοπόδαρο ροκανισμένο πια δεν τα βαστάει, λυγίζει, πέφτει χάμω

σαν το κανόνι κούφια είν'η ζωή μας και βαριά
την πλώρη βάλε τώρα εσύ προς τα ανοιχτά
χάρτινο θησαυρό, την σωτηρία μας να πιούμε
κοίτα! κάτι σαλεύει μες στο πράσινο, στα άπατα βαθιά...