η μάγισσα

μάγισσα! πώς μου ζητάς
το μαγικό μας σύννεφο να αφήσω;
είναι σπάνια, σαν τα παλιά τα όνειρα
τούτα τα σύννεφα καρδιά μου
ή μήπως δεν το ξέρεις;
είναι όμορφα σαν τα μικρά παιδιά
και με μανδύα μου το σύννεφο, μικραίνω
μα είναι αλήθεια, σαν μικραίνω με τρομάζει
παλιά αυλή, χέρια και χείλη
πώς κυνηγούσα ένα φιλί με μιαν απόχη
μην μας δουν! ήταν παράνομο πολύ..
ξεχάσαμε άραγες πώς ήμασταν παιδιά;
δυο λόγια απλά, ένα χαμόγελο
πρώτο φιλί μες στη σιωπή
μα είναι μαγική η σιωπή
εκεί είμαι τώρα σαν παιδί
και μαγεμένος την ακούω