αναίρεση (ελαφρολαϊκό άσμα Σπηλαίου)

μια νότα φάλτσα και κουτσή

κινά το λόφο ν'ανεβεί
ιδρώνει η έρμη, αγκομαχά
σαν το λιοπύρι την χτυπά

στα στάχια μέσα μπλέκεται
με τα έντομα παλεύει
το γαϊδουράκι καβαλά
τις μύγες του σκορπαίνει

πήρε καμίνο δύσκολο
δύσβατο μονοπάτι
μα έχει μια αναίρεση
κρυφά βάλει στο μάτι

πια δεν βαστά να 'ναι στραβή
η έρμη η πλάτη της πονεί
να φτάσει θέλει στην κορφή
την ομορφιά της για να δει

μικρή μου αναίρεση γλυκιά
μου 'κανες μάγια τρομερά
μες στο γλυκό σου το κορμί
η πιο θεσπέσια μουσική

σαν την ακούω να με καλεί
πέρα από κάθε λογική
υπνωτισμένος σαν παιδί
δίνω όλη μου τη ζωή