τυχαία κι άδοξα αρπάζονται απ'τους περαστικούς
τον Ουρανό μου κάλυψες με πέπλο από γαρδένιες
στεγνός κάτω του, αγέραστος, καπνίζω σιωπηλός
κι είναι η κάθε μου μοναχική στιγμή
θλιμμένη λίμνη, παγωμένη του Βορρά
σκαρί ασάλευτο στην κρούστα της προσμένω
του χρυσού Ήλιου σου την ποθητή ματιά